жаке́цік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
жаке́цік |
жаке́цікі |
| Р. |
жаке́ціка |
жаке́цікаў |
| Д. |
жаке́ціку |
жаке́цікам |
| В. |
жаке́цік |
жаке́цікі |
| Т. |
жаке́цікам |
жаке́цікамі |
| М. |
жаке́ціку |
жаке́ціках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
жаке́цік, ‑а, м.
Памянш.-ласк. да жакет.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
жаке́т, -а, М -ке́це, мн. -ы, -аў, м.
Кароткае верхняе аддзенне, пераважна жаночае, пашытае ў талію.
|| памянш.-ласк. жаке́цік, -а, мн. -і, -аў, м.
|| прым. жаке́тны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)