е́льнічак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. е́льнічак е́льнічкі
Р. е́льнічку е́льнічкаў
Д. е́льнічку е́льнічкам
В. е́льнічак е́льнічкі
Т. е́льнічкам е́льнічкамі
М. е́льнічку е́льнічках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

е́льнічак, -чку м., уменьш.-ласк. е́льничек

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

е́льнічак, ‑чку, м.

Памянш.-ласк. да ельнік; малады ельнік. Вышэй трошкі — ельнічак густы. Там добра і прысесці. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

е́льнік, -у, мн. -і, -аў, м., зб.

1. Яловы лес.

Каля ракі рос е.

2. Ссечаныя яловыя лапкі або дрэвы.

Дарога ўслана ельнікам.

|| памянш.-ласк. е́льнічак, -чку, м. (да 1 знач.).

|| прым. е́льнічны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Е́льнічкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Е́льнічкі
Р. Е́льнічак
Е́льнічкаў
Д. Е́льнічкам
В. Е́льнічкі
Т. Е́льнічкамі
М. Е́льнічках

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)