Е́йны

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Е́йны
Р. Е́йнаў
Д. Е́йнам
В. Е́йны
Т. Е́йнамі
М. Е́йнах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

е́йны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. е́йны е́йная е́йнае е́йныя
Р. е́йнага е́йнай
е́йнае		 е́йнага е́йных
Д. е́йнаму е́йнай е́йнаму е́йным
В. е́йны (неадуш.)
е́йнага (адуш.)		 е́йную е́йнае е́йныя (неадуш.)
е́йных (адуш.)
Т. е́йным е́йнай
е́йнаю		 е́йным е́йнымі
М. е́йным е́йнай е́йным е́йных

Крыніцы: piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

е́йны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і яе (у 2 знач.). Струны на скрыпачцы — яшчэ не ўсё, каб можна было ад ейных песень аж плакаць. Карамазаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пахі́стка ’акравак каляровай тканіны, ейны пруг, якія выкарыстоўваюцца як стужка ці аблямоўка’ (Шн. 3, Касп.). Да прасл. xystati (sę) (гл. Трубачоў, Эт. сл., 8, 159). Паводле семантыкі, бел. лексема з’яўляецца роднаснай з укр. похистити ’схаваць, абараніць’, хиститися ’абгароджвацца, хавацца, прыкрывацца’, захист ’абарона’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)