ездавы́, -а́я, -о́е.

1. Які прызначаны для язды ў запрэжцы.

Ездавыя сабакі.

2. у знач. наз. ездавы́, -о́га, мн. -ы́я, -ы́х, м. Салдат, які кіруе коннай запрэжкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ездавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ездавы́ ездава́я ездаво́е ездавы́я
Р. ездаво́га ездаво́й
ездаво́е		 ездаво́га ездавы́х
Д. ездаво́му ездаво́й ездаво́му ездавы́м
В. ездавы́ (неадуш.)
ездаво́га (адуш.)		 ездаву́ю ездаво́е ездавы́я (неадуш.)
ездавы́х (адуш.)
Т. ездавы́м ездаво́й
ездаво́ю		 ездавы́м ездавы́мі
М. ездавы́м ездаво́й ездавы́м ездавы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ездавы́

1. прил. ездово́й;

2. в знач. сущ. ездово́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ездавы́, ‑ая, ‑ое.

1. Прызначаны для язды, які служыць для язды. Ездавая дарога. Ездавыя сабакі. Ездавыя алені.

2. у знач. наз. ездавы́, ‑ога, м. Салдат, які правіць коннай запрэжкай. Іван усё пакрыкваў на ездавога — старога нехлямяжага байца ў дзвюх ватоўках пад шынялём, каб той наганяў хутчэй. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ездово́й

1. прил. ездавы́;

2. сущ. ездавы́, -во́га м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вазьні́ца ’ездавы’ (З нар. сл.). Да вазіць 1. Словаўтварэнне няяснае.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

езжа́лый прост., обл.

1. (предназначенный для езды) ездавы́;

2. (приученный к езде) язджа́лы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пу́га, ‑і, ДМ пузе, ж.

Прымацаваны да палкі кавалак вяроўкі або сырамяці, якім паганяюць жывёлу. Сымон сеў на перадок, махнуў пугай, і Пярэстая амаль з месца пайшла трухам. Чарнышэвіч. Ездавы пярэдняй павозкі размахваў пугаю і крычаў штосьці на каняку. Мележ.

•••

Як пугаю па вадзе — без пэўнага выніку, без знаку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

возчык, вазак, падводчык, ездавы, фурман, рамізнік, кучар, вазніца; вознік, фурманшчык (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)