дэфле́ктар
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
дэфле́ктар |
дэфле́ктары |
| Р. |
дэфле́ктара |
дэфле́ктараў |
| Д. |
дэфле́ктару |
дэфле́ктарам |
| В. |
дэфле́ктар |
дэфле́ктары |
| Т. |
дэфле́ктарам |
дэфле́ктарамі |
| М. |
дэфле́ктары |
дэфле́ктарах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
дэфле́ктар м., тех. дефле́ктор
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дефле́ктор техн. дэфле́ктар, -ра м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)