дэтры́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. дэтры́т
Р. дэтры́ту
Д. дэтры́ту
В. дэтры́т
Т. дэтры́там
М. дэтры́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дэтры́т, -ту м., физиол., мед. детри́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

детри́т мед. дэтры́т, -ту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)