дэсантава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дэсанту́ю дэсанту́ем
2-я ас. дэсанту́еш дэсанту́еце
3-я ас. дэсанту́е дэсанту́юць
Прошлы час
м. дэсантава́ў дэсантава́лі
ж. дэсантава́ла
н. дэсантава́ла
Загадны лад
2-я ас. дэсанту́й дэсанту́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час дэсанту́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дэсантава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. дэсанту́ю дэсанту́ем
2-я ас. дэсанту́еш дэсанту́еце
3-я ас. дэсанту́е дэсанту́юць
Прошлы час
м. дэсантава́ў дэсантава́лі
ж. дэсантава́ла
н. дэсантава́ла
Загадны лад
2-я ас. дэсанту́й дэсанту́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час дэсантава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дэсантава́ць сов. и несов. десанти́ровать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэсантава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., каго-што.

Высадзіць (высаджваць) у якасці дэсанта. Дэсантаваць полк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

десанти́ровать сов. и несов. дэсантава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)