дэ́рык

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дэ́рык дэ́рыкі
Р. дэ́рыка дэ́рыкаў
Д. дэ́рыку дэ́рыкам
В. дэ́рык дэ́рыкі
Т. дэ́рыкам дэ́рыкамі
М. дэ́рыку дэ́рыках

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дэ́рык м., тех. де́ррик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэ́рык, ‑а, м.

Грузапад’ёмны кран з паваротнай стралой.

[Англ. derrick.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэ́рык-кра́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дэ́рык-кра́н дэ́рык-кра́ны
Р. дэ́рык-кра́на дэ́рык-кра́наў
Д. дэ́рык-кра́ну дэ́рык-кра́нам
В. дэ́рык-кра́н дэ́рык-кра́ны
Т. дэ́рык-кра́нам дэ́рык-кра́намі
М. дэ́рык-кра́не дэ́рык-кра́нах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

де́ррик техн. дэ́рык, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)