дэпані́раванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. дэпані́раванне
Р. дэпані́равання
Д. дэпані́раванню
В. дэпані́раванне
Т. дэпані́раваннем
М. дэпані́раванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дэпані́раванне ср., фин., юр. депони́рование

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэпані́раванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. дэпаніраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэпані́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак., што (спец.).

1. Унесці (уносіць) дэпазіт.

2. Перадаць (перадаваць) на захаванне.

Д. навуковую працу.

|| наз. дэпані́раванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

депони́рование фин. дэпані́раванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)