дэ́манскі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дэ́манскі дэ́манская дэ́манскае дэ́манскія
Р. дэ́манскага дэ́манскай
дэ́манскае		 дэ́манскага дэ́манскіх
Д. дэ́манскаму дэ́манскай дэ́манскаму дэ́манскім
В. дэ́манскі (неадуш.)
дэ́манскага (адуш.)		 дэ́манскую дэ́манскае дэ́манскія (неадуш.)
дэ́манскіх (адуш.)
Т. дэ́манскім дэ́манскай
дэ́манскаю		 дэ́манскім дэ́манскімі
М. дэ́манскім дэ́манскай дэ́манскім дэ́манскіх

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дэ́манскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дэ́манскі дэ́манская дэ́манскае дэ́манскія
Р. дэ́манскага дэ́манскай
дэ́манскае		 дэ́манскага дэ́манскіх
Д. дэ́манскаму дэ́манскай дэ́манскаму дэ́манскім
В. дэ́манскі (неадуш.)
дэ́манскага (адуш.)		 дэ́манскую дэ́манскае дэ́манскія (неадуш.)
дэ́манскіх (адуш.)
Т. дэ́манскім дэ́манскай
дэ́манскаю		 дэ́манскім дэ́манскімі
М. дэ́манскім дэ́манскай дэ́манскім дэ́манскіх

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дэ́ман, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. У антычнай міфалогіі: добры або злы дух, які аказвае ўплыў на лёс, жыццё чалавека.

2. У хрысціянскіх уяўленнях: злы дух, д’ябал.

3. перан., чаго. Увасабленне якой-н. схільнасці, захаплення, заганы (уст.).

Д. нецярпення.

Д. разладу.

|| прым. дэ́манскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)