дэко́р, -у, м.

Сукупнасць, сістэма ўпрыгожанняў збудавання або вырабу.

Д. фасада.

Д. вазы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэко́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. дэко́р
Р. дэко́ру
Д. дэко́ру
В. дэко́р
Т. дэко́рам
М. дэко́ры

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дэко́р, -ру м., архит. деко́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэко́р, ‑у, м.

У архітэктуры — сукупнасць дэкаратыўных элементаў (упрыгожанняў).

[Фр. décor.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

деко́р архит. дэко́р, -ру м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)