дэві́зны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дэві́зны дэві́зная дэві́знае дэві́зныя
Р. дэві́знага дэві́знай
дэві́знае		 дэві́знага дэві́зных
Д. дэві́знаму дэві́знай дэві́знаму дэві́зным
В. дэві́зны (неадуш.)
дэві́знага (адуш.)		 дэві́зную дэві́знае дэві́зныя (неадуш.)
дэві́зных (адуш.)
Т. дэві́зным дэві́знай
дэві́знаю		 дэві́зным дэві́знымі
М. дэві́зным дэві́знай дэві́зным дэві́зных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дэві́зны фин. деви́зный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэві́з, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Кароткае выслоўе, якое выражае кіруючую ідэю паводзін або дзейнасці.

Наш д. — наперад!

2. Слова або выслоўе, якое на конкурсах аўтар ставіць на творы замест свайго імя.

Праект пад дэвізам «Перамога».

|| прым. дэві́зны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)