дэбі́льны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дэбі́льны дэбі́льная дэбі́льнае дэбі́льныя
Р. дэбі́льнага дэбі́льнай
дэбі́льнае		 дэбі́льнага дэбі́льных
Д. дэбі́льнаму дэбі́льнай дэбі́льнаму дэбі́льным
В. дэбі́льны (неадуш.)
дэбі́льнага (адуш.)		 дэбі́льную дэбі́льнае дэбі́льныя (неадуш.)
дэбі́льных (адуш.)
Т. дэбі́льным дэбі́льнай
дэбі́льнаю		 дэбі́льным дэбі́льнымі
М. дэбі́льным дэбі́льнай дэбі́льным дэбі́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дэбі́льны мед. деби́льный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэбі́льны, ‑ая, ‑ае.

Псіхічна непаўнацэнны, разумова адсталы па прыродзе. Дэбільнае дзіця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэбі́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек з лёгкай формай прыроджанай псіхічнай непаўнацэннасці, разумовай адсталасці.

|| прым. дэбі́льны, -ая, -ае; наз. дэбі́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

деби́льный мед. дэбі́льны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)