дьяк

1. ист. дзяк, род. дзяка́ м.;

2. см. дьячо́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзяк (род. дзяка́) м.

1. ист. дьяк;

2. дьяк, понома́рь, дьячо́к;

◊ поп саграшы́ў, а дзяка́ ве́шаюць — погов. с больно́й головы́ на здоро́вую

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Дзяк ’дзяк’. Рус. дьяк, укр. дяк. Запазычанне з грэч. мовы (διάκος). Гл. Фасмер, 1, 560; Бернекер, 1, 198–199; Шанскі, 1, Д, Е, Ж, 226.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)