дыяме́нтны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дыяме́нтны дыяме́нтная дыяме́нтнае дыяме́нтныя
Р. дыяме́нтнага дыяме́нтнай
дыяме́нтнае		 дыяме́нтнага дыяме́нтных
Д. дыяме́нтнаму дыяме́нтнай дыяме́нтнаму дыяме́нтным
В. дыяме́нтны (неадуш.)
дыяме́нтнага (адуш.)		 дыяме́нтную дыяме́нтнае дыяме́нтныя (неадуш.)
дыяме́нтных (адуш.)
Т. дыяме́нтным дыяме́нтнай
дыяме́нтнаю		 дыяме́нтным дыяме́нтнымі
М. дыяме́нтным дыяме́нтнай дыяме́нтным дыяме́нтных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дыяме́нтны, см. дыяме́нтавы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дыяме́нтны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і дыяментавы. На вопратцы блішчалі дыяментныя і з іншых дарагіх камянёў гузікі такой каштоўнасць, што за іх можна было б купіць маёнтак. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)