дыяма́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. дыяма́т
Р. дыяма́ту
Д. дыяма́ту
В. дыяма́т
Т. дыяма́там
М. дыяма́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дыяма́т м., разг. (дыялекты́чны матэрыялі́зм) диама́т (диалекти́ческий материали́зм)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дыяма́т, ‑а, М ‑маце, м.

Разм. Дыялектычны матэрыялізм. Мікалай Дзямянавіч Коласаў пачынаў семінар па дыямату. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

диама́т (диалекти́ческий материали́зм) разг. дыяма́т, -та м. (дыялекты́чны матэрыялі́зм).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)