дыя́канскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дыя́канскі дыя́канская дыя́канскае дыя́канскія
Р. дыя́канскага дыя́канскай
дыя́канскае		 дыя́канскага дыя́канскіх
Д. дыя́канскаму дыя́канскай дыя́канскаму дыя́канскім
В. дыя́канскі (неадуш.)
дыя́канскага (адуш.)		 дыя́канскую дыя́канскае дыя́канскія (неадуш.)
дыя́канскіх (адуш.)
Т. дыя́канскім дыя́канскай
дыя́канскаю		 дыя́канскім дыя́канскімі
М. дыя́канскім дыя́канскай дыя́канскім дыя́канскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дыя́канскі дья́конский, диа́конский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дыя́канскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дыякана, належыць яму. Дыяканскае ўбранне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыя́кан, -а, мн. -ы, -аў, м.

У праваслаўнай царкве: ніжэйшае духоўнае званне; памочнік святара ў час царкоўнай службы.

|| прым. дыя́канскі, -ая, -ае.

Д. сан.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дья́конский дыя́канскі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)