дыэле́ктрык
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
дыэле́ктрык |
дыэле́ктрыкі |
| Р. |
дыэле́ктрыка |
дыэле́ктрыкаў |
| Д. |
дыэле́ктрыку |
дыэле́ктрыкам |
| В. |
дыэле́ктрык |
дыэле́ктрыкі |
| Т. |
дыэле́ктрыкам |
дыэле́ктрыкамі |
| М. |
дыэле́ктрыку |
дыэле́ктрыках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
паўправаднікі́, -о́ў, адз. паўправадні́к, -а́, м. (спец.).
Рэчывы, электраправоднасць якіх пры хатняй тэмпературы меншая, чым у металаў і большая, чым у дыэлектрыкаў.
|| прым. паўправадніко́вы, -ая, -ае.
Паўправадніковая ўстаноўка (на паўправадніках).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)