дыфу́зар

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дыфу́зар дыфу́зары
Р. дыфу́зара дыфу́зараў
Д. дыфу́зару дыфу́зарам
В. дыфу́зар дыфу́зары
Т. дыфу́зарам дыфу́зарамі
М. дыфу́зары дыфу́зарах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дыфу́зар м., тех., радио диффу́зор

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дыфу́зар, ‑а, м.

1. Тое, што і дыфузійны апарат (гл. апарат).

2. Расшыраная частка трубы, канала і пад., у якой адбываецца запавольванне руху вадкасці або газу і ўзрастанне ціску.

3. Папяровая або шаўковая мембрана для ўзмацнення гуку ў бязрупарных гучнагаварыцелях. Дыфузар дынаміка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

диффу́зор техн. дыфу́зар, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)