ды́стых
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ды́стых |
ды́стыхі |
| Р. |
ды́стыха |
ды́стыхаў |
| Д. |
ды́стыху |
ды́стыхам |
| В. |
ды́стых |
ды́стыхі |
| Т. |
ды́стыхам |
ды́стыхамі |
| М. |
ды́стыху |
ды́стыхах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ды́стых м., поэт. ди́стих
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ди́стих поэт. ды́стых, -ха м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)