дыске́та, -ы, ДМ -ке́це, мн. -ы, -ке́т, ж.

Партатыўная прылада для шматразовага запісу і захоўвання звестак, прызначаных для апрацоўкі на камп’ютары.

|| прым. дыске́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дыске́та

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дыске́та дыске́ты
Р. дыске́ты дыске́т
Д. дыске́це дыске́там
В. дыске́ту дыске́ты
Т. дыске́тай
дыске́таю		 дыске́тамі
М. дыске́це дыске́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дыске́та ж. диске́та

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)