ды́скас
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ды́скас |
ды́скасы |
| Р. |
ды́скаса |
ды́скасаў |
| Д. |
ды́скасу |
ды́скасам |
| В. |
ды́скас |
ды́скасы |
| Т. |
ды́скасам |
ды́скасамі |
| М. |
ды́скасе |
ды́скасах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ды́скас м., церк. ди́скос
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Паты́нка ’металічная талерка’, ’дыскас’ (Нас.), ст.-бел. патына, патыня, патина ’металічная талерка, якую выкарыстоўваюць у час абедні’ (1583 г.) запазычаны са ст.-польск. patyna ’тс’, якое з лац. patina ’міска, нізкая каструля, патэльня’ (Булыка, Лекс. запазыч., 180). Параўн. таксама паціна (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)