дыскава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дыскава́нне дыскава́нні
Р. дыскава́ння дыскава́нняў
Д. дыскава́нню дыскава́нням
В. дыскава́нне дыскава́нні
Т. дыскава́ннем дыскава́ннямі
М. дыскава́нні дыскава́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дыскава́нне ср., с.-х. дискова́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дыскава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. дыскаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыскава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; незак., што.

Апрацоўваць глебу дыскавай бараной.

Д. ворыва.

|| наз. дыскава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дискова́ние дыскава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дыско́ўка, ‑і, ДМ ‑коўцы; Р мн. ‑ковак; ж.

Тое, што і дыскаванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)