дына́ма
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
дына́ма |
дына́ма |
| Р. |
дына́ма |
дына́ма |
| Д. |
дына́ма |
дына́ма |
| В. |
дына́ма |
дына́ма |
| Т. |
дына́ма |
дына́ма |
| М. |
дына́ма |
дына́ма |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
дына́ма нескл., ср., эл., уст. дина́мо
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дына́ма, нескл., н. і дына́ма-машы́на, -ы, мн. -ы, -шы́н, ж. (уст.).
Генератар пастаяннага току.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дына́ма, нескл., н.
Тое, што і дынамамашына.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дына́ма-машы́на
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
дына́ма-машы́на |
дына́ма-машы́ны |
| Р. |
дына́ма-машы́ны |
дына́ма-машы́н |
| Д. |
дына́ма-машы́не |
дына́ма-машы́нам |
| В. |
дына́ма-машы́ну |
дына́ма-машы́ны |
| Т. |
дына́ма-машы́най
дына́ма-машы́наю |
дына́ма-машы́намі |
| М. |
дына́ма-машы́не |
дына́ма-машы́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
дына́ма-машы́на ж., эл., уст. дина́мо-маши́на
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дина́мо эл. дына́ма нескл., ср.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дына́мка, ‑і, ДМ ‑мцы; Р мн. ‑мак; ж.
Памянш. да дынама.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кале́ктар м., в разн. знач. колле́ктор;
бібліятэ́чны к. — библиоте́чный колле́ктор;
каналізацы́йны к. — канализацио́нный колле́ктор;
к. дына́ма-машы́ны — колле́ктор дина́мо-маши́ны
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
хварэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; незак.
1. на што, чым і без дап. Быць хворым на якую‑н. хваробу. [Оля:] — Бацька здаўна хварэе на сэрца. Мележ. Стары жыватом хварэў. Лось. [Нахлябіч] пеша ў горад хадзіў.., аж хварэў пасля гэтакай нялюдскай дарогі. Чорны.
2. перан.; за каго-што. Трывожыцца, непакоіцца аб кім‑, чым‑н. Хварэць за план. □ Тое, што .. [Наташа] хварэла за поспехі і няўдачы брыгады, было звычайным праяўленнем яе натуры. Краўчанка. Усім, хто меў дачыненне да калгаса і хварэў за яго лёс, зрабілася не па сабе. Ясна, сіласу было мала. Ермаловіч. // чым. Востра перажываць што‑н. Сапраўдны паэт, на думку Янкі Лучыны, неразлучны са сваім народам, ён тужыць яго тугою, хварэе яго хваробамі. Ларчанка. // на што, чым. Мець які‑н. недахоп, якую‑н. слабасць. Я быў нехлямяжы, сарамлівы і гарачліва, затоена хварэў на самалюбства. М. Стральцоў. [Максім:] — Можа, [Сашка] проста хварэе нездаровай цікавасцю. Машара.
3. перан.; за каго-што. Хвалявацца за чые‑н. спартыўныя поспехі. Па тэлевізары перадавалі футбольны матч. Клаўдзія Пятроўна пачала бурна хварэць за мінскае «Дынама». Васілёнак.
•••
Хварэць душой — трывожыцца за каго‑, што‑н.
Хварэць на пана — весці сябе фанабэрыста, высакамерна ў адносінах да каго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)