дымо́рфны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дымо́рфны |
дымо́рфная |
дымо́рфнае |
дымо́рфныя |
| Р. |
дымо́рфнага |
дымо́рфнай
дымо́рфнае |
дымо́рфнага |
дымо́рфных |
| Д. |
дымо́рфнаму |
дымо́рфнай |
дымо́рфнаму |
дымо́рфным |
| В. |
дымо́рфны (неадуш.)
дымо́рфнага (адуш.) |
дымо́рфную |
дымо́рфнае |
дымо́рфныя (неадуш.)
дымо́рфных (адуш.) |
| Т. |
дымо́рфным |
дымо́рфнай
дымо́рфнаю |
дымо́рфным |
дымо́рфнымі |
| М. |
дымо́рфным |
дымо́рфнай |
дымо́рфным |
дымо́рфных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
дымо́рфны мин., биол. димо́рфный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дымо́рфны, ‑ая, ‑ае.
Спец. З адзнакамі дымарфізму. Дыморфныя рэчывы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
димо́рфный мин., биол. дымо́рфны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)