дымлі́вы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дымлі́вы |
дымлі́вая |
дымлі́вае |
дымлі́выя |
| Р. |
дымлі́вага |
дымлі́вай
дымлі́вае |
дымлі́вага |
дымлі́вых |
| Д. |
дымлі́ваму |
дымлі́вай |
дымлі́ваму |
дымлі́вым |
| В. |
дымлі́вы (неадуш.)
дымлі́вага (адуш.) |
дымлі́вую |
дымлі́вае |
дымлі́выя (неадуш.)
дымлі́вых (адуш.) |
| Т. |
дымлі́вым |
дымлі́вай
дымлі́ваю |
дымлі́вым |
дымлі́вымі |
| М. |
дымлі́вым |
дымлі́вай |
дымлі́вым |
дымлі́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
дымлі́вы ды́мный; дымя́щийся
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дымлі́вы, ‑ая, ‑ае.
Які дыміцца, дыміць, вылучае многа дыму. Дымлівыя коміны фабрык і заводаў. □ Адкінуў агарак дымлівы, Нагой прытаптаў. Калачынскі. // Ахутаны дымнай. Там у жытах дымлівыя палі, Дзяўчаты песням там ахвочы. Броўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)