ды́млены
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ды́млены |
ды́мленая |
ды́мленае |
ды́мленыя |
| Р. |
ды́мленага |
ды́мленай ды́мленае |
ды́мленага |
ды́мленых |
| Д. |
ды́мленаму |
ды́мленай |
ды́мленаму |
ды́мленым |
| В. |
ды́млены (неадуш.) ды́мленага (адуш.) |
ды́мленую |
ды́мленае |
ды́мленыя (неадуш.) ды́мленых (адуш.) |
| Т. |
ды́мленым |
ды́мленай ды́мленаю |
ды́мленым |
ды́мленымі |
| М. |
ды́мленым |
ды́мленай |
ды́мленым |
ды́мленых |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ды́млены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ды́млены |
ды́мленая |
ды́мленае |
ды́мленыя |
| Р. |
ды́мленага |
ды́мленай ды́мленае |
ды́мленага |
ды́мленых |
| Д. |
ды́мленаму |
ды́мленай |
ды́мленаму |
ды́мленым |
| В. |
ды́млены (неадуш.) ды́мленага (адуш.) |
ды́мленую |
ды́мленае |
ды́мленыя (неадуш.) ды́мленых (адуш.) |
| Т. |
ды́мленым |
ды́мленай ды́мленаю |
ды́мленым |
ды́мленымі |
| М. |
ды́мленым |
ды́мленай |
ды́мленым |
ды́мленых |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
абдымі́ць, -млю́, -мі́ш, -мі́ць; -мі́м, -міце́, -мя́ць; -ды́млены; зак., каго-што.
1. Абдаць дымам.
А. пчол.
2. Пакрыць сажай, задыміць (разм.).
А. хату.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)