дымахо́дны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дымахо́дны дымахо́дная дымахо́днае дымахо́дныя
Р. дымахо́днага дымахо́днай
дымахо́днае
дымахо́днага дымахо́дных
Д. дымахо́днаму дымахо́днай дымахо́днаму дымахо́дным
В. дымахо́дны (неадуш.)
дымахо́днага (адуш.)
дымахо́дную дымахо́днае дымахо́дныя (неадуш.)
дымахо́дных (адуш.)
Т. дымахо́дным дымахо́днай
дымахо́днаю
дымахо́дным дымахо́днымі
М. дымахо́дным дымахо́днай дымахо́дным дымахо́дных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дымахо́дны дымохо́дный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дымахо́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дымахода. Дымаходная адтуліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дымахо́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Канал для выхаду дыму з печы (топкі) у комін.

|| прым. дымахо́дны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дымохо́дный ко́мінны; дымахо́дны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)