дуро́ны, -ая, -ае (разм.).

Свавольны, гарэзлівы.

Д. хлапец.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дуро́ны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дуро́ны дуро́ная дуро́нае дуро́ныя
Р. дуро́нага дуро́най
дуро́нае		 дуро́нага дуро́ных
Д. дуро́наму дуро́най дуро́наму дуро́ным
В. дуро́ны (неадуш.)
дуро́нага (адуш.)		 дуро́ную дуро́нае дуро́ныя (неадуш.)
дуро́ных (адуш.)
Т. дуро́ным дуро́най
дуро́наю		 дуро́ным дуро́нымі
М. дуро́ным дуро́най дуро́ным дуро́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дуро́ны обл. шаловли́вый, разбало́ванный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дуро́ны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Свавольны, гарэзлівы. Дуронае дзіця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дураслі́вы, -ая, -ае.

Свавольны, гарэзлівы, дуроны.

Д. хлапец.

|| наз. дураслі́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дураслі́вы, ‑ая, ‑ае.

Схільны да свавольства; гарэзлівы, дуроны. Вясёлая, жывая, дураслівая, свавольніца і першая штукарка на розныя забаўкі і выдумкі, — вось якая была Кублікавых Аўгіня. Колас. Рыгор вінавата ўсміхнуўся, як дураслівы школьнік, якога настаўніца злавіла на месцы злачынства. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)