дурма́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дурма́нны дурма́нная дурма́ннае дурма́нныя
Р. дурма́ннага дурма́ннай
дурма́ннае		 дурма́ннага дурма́нных
Д. дурма́ннаму дурма́ннай дурма́ннаму дурма́нным
В. дурма́нны (неадуш.)
дурма́ннага (адуш.)		 дурма́нную дурма́ннае дурма́нныя (неадуш.)
дурма́нных (адуш.)
Т. дурма́нным дурма́ннай
дурма́ннаю		 дурма́нным дурма́ннымі
М. дурма́нным дурма́ннай дурма́нным дурма́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дурма́нны дурма́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дурма́нны, ‑ая, ‑ае.

Які адурманьвае, ап’яняе. Дурманнае зелле.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дурма́н, -у, м.

1. Тое, што адурманьвае, прытупляе розум, свядомасць.

2. Памутненне свядомасці, розуму; адурэнне.

|| прым. дурма́нны, -ая, -ае і дурма́нлівы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дурма́нный

1. бот. дурнап’я́навы;

2. перен. дурма́нны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)