дури́ть несов., разг.

1. дуры́ць; (делать глупости) рабі́ць глу́пства; (упрямиться) нараві́цца;

2. (шалить) дуры́цца, дурэ́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дуры́цца несов., разг. дури́ть, блажи́ть, дура́читься

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

глупи́ть несов., разг.

1. рабі́ць глу́пства;

2. (дурить) дуры́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

затлу́мліваць несов. заморо́чивать; сбива́ть с то́лку; забива́ть, дури́ть (голову)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тлумі́ць несов., разг. моро́чить, дури́ть;

◊ т. галаву́ — моро́чить го́лову

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Дуры́ць ’дурыць’. Рус. дури́ть, укр. дури́ти, польск. durzyć ’дурыць’, серб.-харв. ду́рити се ’злавацца’ і г. д. (агляд форм у Трубачова, Эт. сл., 5, 161). Прасл. *duriti (sę) — каузатыўны дзеяслоў, звязаны з *dur‑ (гл. дурны́).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дуры́ць несов.

1. (опьянять) одуря́ть, дурма́нить;

пах кве́так ду́рыць галаву́ — за́пах цвето́в дурма́нит го́лову;

2. разг. моро́чить; дура́чить;

не дуры́ галавы́ — не моро́чь го́лову;

3. (делать глупости) дури́ть, глупи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)