дупё́лка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дупё́лка дупё́лкі
Р. дупё́лкі дупё́лак
Д. дупё́лцы дупё́лкам
В. дупё́лку дупё́лкі
Т. дупё́лкай
дупё́лкаю
дупё́лкамі
М. дупё́лцы дупё́лках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Дупёлка, дупёлко ’бочачка’ (Сцяшк.). Да дупло́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)