дунга́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дунга́нскі дунга́нская дунга́нскае дунга́нскія
Р. дунга́нскага дунга́нскай
дунга́нскае		 дунга́нскага дунга́нскіх
Д. дунга́нскаму дунга́нскай дунга́нскаму дунга́нскім
В. дунга́нскі (неадуш.)
дунга́нскага (адуш.)		 дунга́нскую дунга́нскае дунга́нскія (неадуш.)
дунга́нскіх (адуш.)
Т. дунга́нскім дунга́нскай
дунга́нскаю		 дунга́нскім дунга́нскімі
М. дунга́нскім дунга́нскай дунга́нскім дунга́нскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дунга́нскі дунга́нский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дунга́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дунганіна, дунган, належыць ім. Дунганская мова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дунга́не, -га́н, адз. дунга́нін, -а, м.

Народ, які жыве невялікімі групамі ў Казахстане, Кыргызстане, Узбекістане, Паўночным Кітаі.

|| ж. дунга́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. дунга́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дунга́нский дунга́нскі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)