ду́жанне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. ду́жанне
Р. ду́жання
Д. ду́жанню
В. ду́жанне
Т. ду́жаннем
М. ду́жанні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ду́жанне ср., разг. борьба́ ж.; см. ду́жацца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ду́жанне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. дужацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ду́жацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак., з кім (разм.).

Схапіўшыся, старацца асіліць праціўніка; мерацца сілай.

Хлопцы пачынаюць д.

|| наз. ду́жанне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

борьба́ ж.

1. прям., перен. барацьба́, -бы́ ж., змага́нне, -ння ср.;

2. спорт. барацьба́, -бы́ ж., ду́жанне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)