Дудары́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Дудары́
Р. Дударо́ў
Д. Дудара́м
В. Дудары́
Т. Дудара́мі
М. Дудара́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дуда́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Музы́ка, які іграе на дудзе.

Пайшлі дудары і песню павялі.

Д. дудару дарэмна іграе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дуда́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дуда́р дудары́
Р. дудара́ дударо́ў
Д. дудару́ дудара́м
В. дудара́ дударо́ў
Т. дударо́м дудара́мі
М. дудару́ дудара́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)