дугавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дугавы́ дугава́я дугаво́е дугавы́я
Р. дугаво́га дугаво́й
дугаво́е		 дугаво́га дугавы́х
Д. дугаво́му дугаво́й дугаво́му дугавы́м
В. дугавы́ (неадуш.)
дугаво́га (адуш.)		 дугаву́ю дугаво́е дугавы́я (неадуш.)
дугавы́х (адуш.)
Т. дугавы́м дугаво́й
дугаво́ю		 дугавы́м дугавы́мі
М. дугавы́м дугаво́й дугавы́м дугавы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дугавы́

1. дугово́й;

~ва́я вытво́рчасць — дугово́е произво́дство;

2. тех. дугово́й;

д. генера́тар — дугово́й генера́тор;

○ ~ва́я зва́рка — дугова́я сва́рка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дугавы́, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да дугі (у 1 знач.). Дугавая запрэжка.

2. Заснаваны на ўжыванні электрычнай дугі. Дугавая лямпа. Дугавая электразварка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дуга́, -і́, ДМ дузе́, мн. ду́гі і (з ліч. 2, 3, 4) дугі́, дуг, ж.

1. Частка конскай вупражы з сагнутага тонкага ствала дрэва, якая змацоўвае аглоблі з хамутом.

З дугі аглоблі не зробіш.

2. Частка акружнасці або што-н. іншае, што мае форму крывой выгнутай лініі.

Апісаць цыркулем дугу.

Цячэнне ракі ўтварыла дугу.

Бровы дугой.

Спіна дугой.

3. Токапрыёмнік на трамвайных вагонах (разм.).

Іскрыла трамвайная д.

○

Электрычная (вольтава) дуга — магутны электрычны разрад у газе¹ ў выглядзе яркага плазменнага шнура.

◊

Сагнуць у дугу — прымусіць быць пакорлівым.

|| памянш. ду́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж. (да 1 і 2 знач.).

|| прым. дугавы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

капіля́рна-дугавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. капіля́рна-дугавы́ капіля́рна-дугава́я капіля́рна-дугаво́е капіля́рна-дугавы́я
Р. капіля́рна-дугаво́га капіля́рна-дугаво́й
капіля́рна-дугаво́е		 капіля́рна-дугаво́га капіля́рна-дугавы́х
Д. капіля́рна-дугаво́му капіля́рна-дугаво́й капіля́рна-дугаво́му капіля́рна-дугавы́м
В. капіля́рна-дугавы́ (неадуш.)
капіля́рна-дугаво́га (адуш.)		 капіля́рна-дугаву́ю капіля́рна-дугаво́е капіля́рна-дугавы́я (неадуш.)
капіля́рна-дугавы́х (адуш.)
Т. капіля́рна-дугавы́м капіля́рна-дугаво́й
капіля́рна-дугаво́ю		 капіля́рна-дугавы́м капіля́рна-дугавы́мі
М. капіля́рна-дугавы́м капіля́рна-дугаво́й капіля́рна-дугавы́м капіля́рна-дугавы́х

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

паве́трана-дугавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. паве́трана-дугавы́ паве́трана-дугава́я паве́трана-дугаво́е паве́трана-дугавы́я
Р. паве́трана-дугаво́га паве́трана-дугаво́й
паве́трана-дугаво́е		 паве́трана-дугаво́га паве́трана-дугавы́х
Д. паве́трана-дугаво́му паве́трана-дугаво́й паве́трана-дугаво́му паве́трана-дугавы́м
В. паве́трана-дугавы́ (неадуш.)
паве́трана-дугаво́га (адуш.)		 паве́трана-дугаву́ю паве́трана-дугаво́е паве́трана-дугавы́я (неадуш.)
паве́трана-дугавы́х (адуш.)
Т. паве́трана-дугавы́м паве́трана-дугаво́й
паве́трана-дугаво́ю		 паве́трана-дугавы́м паве́трана-дугавы́мі
М. паве́трана-дугавы́м паве́трана-дугаво́й паве́трана-дугавы́м паве́трана-дугавы́х

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пла́зменна-дугавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пла́зменна-дугавы́ пла́зменна-дугава́я пла́зменна-дугаво́е пла́зменна-дугавы́я
Р. пла́зменна-дугаво́га пла́зменна-дугаво́й
пла́зменна-дугаво́е		 пла́зменна-дугаво́га пла́зменна-дугавы́х
Д. пла́зменна-дугаво́му пла́зменна-дугаво́й пла́зменна-дугаво́му пла́зменна-дугавы́м
В. пла́зменна-дугавы́ (неадуш.)
пла́зменна-дугаво́га (адуш.)		 пла́зменна-дугаву́ю пла́зменна-дугаво́е пла́зменна-дугавы́я (неадуш.)
пла́зменна-дугавы́х (адуш.)
Т. пла́зменна-дугавы́м пла́зменна-дугаво́й
пла́зменна-дугаво́ю		 пла́зменна-дугавы́м пла́зменна-дугавы́мі
М. пла́зменна-дугавы́м пла́зменна-дугаво́й пла́зменна-дугавы́м пла́зменна-дугавы́х

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дугово́й дугавы́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дуга́, ‑і́, ДМ ‑дузе́; мн. ду́гі (з ліч. 2, 3, 4 дугі́), дуг; ж.

1. Частка конскай збруі з сагнутага тонкага ствала дрэва, якая служыць для прымацавання аглобляў да хамута. Хутка Гнеды стаяў у аглоблях, пад жоўтаю кантоваю дугою. Гартны. Аднаго дня брычка са званочкам пад дугою пад’ехала да ганка пана Казіміра. Пестрак.

2. Частка акружнасці або круглаватай крывой лініі. Апісаць дугу. // у знач. прысл. дуго́й. У форме дугі, выгнутай лініі. Бровы дугой. □ Лес абгінаў сяло дугой. Шамякін.

3. Разм. Прыёмнік току на трамвайных вагонах. Ад слупа да слупа нацягнуты трасы, а да іх падвешаны правады, з якіх тралейбусныя штангі і трамвайныя дугі здымаюць ток. Жычка.

•••

Электрычная дуга; вольтава дуга — дугавы разрад паміж вугальнымі або металічнымі блізка размешчанымі электродамі.

Сагнуцца ў дугу гл. сагнуцца.

Сагнуць у дугу гл. сагнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)