дублё́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дублё́р дублё́ры
Р. дублё́ра дублё́раў
Д. дублё́ру дублё́рам
В. дублё́ра дублё́раў
Т. дублё́рам дублё́рамі
М. дублё́ру дублё́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дублёр, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Той, хто дубліруе каго-, што-н.

Д. касманаўта.

2. Акцёр, які замяняе асноўнага выканаўцу ролі.

Артыст-д.

|| ж. дублёрка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак (да 1 знач.).

|| прым. дублёрскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дублёр м. дублёр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дублёр дублёр, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дублёр, ‑а, м.

1. Той (тое), што паралельна з кім‑, чым‑н. выконвае аднолькавую работу, функцыі. Прадпрыемства-дублёр. Дублёр касманаўта.

2. Акцёр, які замяняе асноўнага выканаўцу ролі.

[Фр. doubleur.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)