Ду́бенец

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ду́бенец
Р. Ду́бенца
Д. Ду́бенцу
В. Ду́бенец
Т. Ду́бенцам
М. Ду́бенцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)