дрыжэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. дрыжэ́нне
Р. дрыжэ́ння
Д. дрыжэ́нню
В. дрыжэ́нне
Т. дрыжэ́ннем
М. дрыжэ́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дрыжэ́нне ср., см. дрыжа́нне

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дрыжэ́нне,

гл. дрыжанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дрыжа́нне і дрыжэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле дзеясл. дрыжаць і дрыжэць (у 1 знач.). З дрыжаннем сэрца .. [Ліза] увайшла ў бацькаў двор. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)