дрыгвяні́сты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дрыгвяні́сты |
дрыгвяні́стая |
дрыгвяні́стае |
дрыгвяні́стыя |
| Р. |
дрыгвяні́стага |
дрыгвяні́стай
дрыгвяні́стае |
дрыгвяні́стага |
дрыгвяні́стых |
| Д. |
дрыгвяні́стаму |
дрыгвяні́стай |
дрыгвяні́стаму |
дрыгвяні́стым |
| В. |
дрыгвяні́сты (неадуш.)
дрыгвяні́стага (адуш.) |
дрыгвяні́стую |
дрыгвяні́стае |
дрыгвяні́стыя (неадуш.)
дрыгвяні́стых (адуш.) |
| Т. |
дрыгвяні́стым |
дрыгвяні́стай
дрыгвяні́стаю |
дрыгвяні́стым |
дрыгвяні́стымі |
| М. |
дрыгвяні́стым |
дрыгвяні́стай |
дрыгвяні́стым |
дрыгвяні́стых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дрыгвяні́сты, ‑ая, ‑ае.
Топкі, багністы. Дрыгвяністае балота. □ [Туман] поўз, распаўзаўся па дрыгвяністых нетрах, па лясных лагчынах. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дрыгва́, -ы́, ж.
Багністае топкае месца.
Непраходная д.
|| прым. дрыгвяні́сты, -ая, -ае.
Д. бераг возера.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
тряси́нный дрыгвяны́, дрыгвяні́сты, багні́сты.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Вы́грузкі ’гразкае месца на дарозе’ (бяроз., Шатал.). Відаць, да гру́зкі ’дрыгвяністы’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дрыгвяны́, ‑ая, ‑ое.
Тое, што і дрыгвяністы. Але зноў бяда: дно было такое дрыгвяное, што ісці па ім не было ніякай магчымасці. Маўр. Адступаць можна было цяпер толькі праз гнілое, дрыгвяное балота. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Плаві́сты, плавэсты ’грузкі, зыбкі (пра балота)’ (пін., ЛД. 5), ’дрыгвяністы’ (ТС). Ад назоўніка плету ці прыметніка плаўкі (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Траслі́вы ‘багністы’ (Сцяшк. Сл.), трослі́вы ‘дрыгвяністы, гразкі’ (Сл. Брэс.), ст.-бел. тросливый ‘парослы трыснягом’: тросливое болото (ГСБМ). Утворана пры дапамозе суф. ‑лів‑ ад тросць 1, гл., набліжана да трэсці, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пу́хкі ’пышны, пульхны, порысты’ (ТСБМ; Шат., Др.-Падб.; лаг., Сл. ПЗБ; Воўк-Лев., Татарк., 182); пу́хкы ’тс’ (Клім.), пухкі́ ’пульхны, мяккі, дрыгвяністы’ (ТС), параўн. укр. пухки́й ’порысты, мяккі’. Ад пу́хаць, пу́хкаць ’брадзіць, ферментаваць’, па узору мя́ккі, лёгкі і пад.; параўн. падобныя дэрываты з іншай семантыкай: славен. púhek ’рэдкі; абвіслы (пра адзенне)’, славац. дыял. puchký ’вільготны, мокры’ і інш.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)