дрывяны́ гл. дровы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дрывяны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дрывяны́ дрывяна́я дрывяно́е дрывяны́я
Р. дрывяно́га дрывяно́й
дрывяно́е		 дрывяно́га дрывяны́х
Д. дрывяно́му дрывяно́й дрывяно́му дрывяны́м
В. дрывяны́ (неадуш.)
дрывяно́га (адуш.)		 дрывяну́ю дрывяно́е дрывяны́я (неадуш.)
дрывяны́х (адуш.)
Т. дрывяны́м дрывяно́й
дрывяно́ю		 дрывяны́м дрывяны́мі
М. дрывяны́м дрывяно́й дрывяны́м дрывяны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дрывяны́ дровяно́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дрывяны́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да дроў. Дрывяны попел. // Прызначаны для дроў. Дрывяны склад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дро́вы, дроў, Д дро́вам і дрыва́м.

Распілаваныя і паколатыя дрэвы, якія ідуць на паліва.

Сухія д.

Калоць д.

◊

Наламаць дроў (разм.) — нарабіць памылак, недарэчнасцей.

Хто ў лес, хто па дровы — нязладжана, уразброд.

|| ласк. дро́ўцы, -аў.

|| прым. дрывяны́, -а́я, -о́е.

Д. склад.

Дрывяная павець.

Дрывяное ацяпленне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дровяно́й дрывяны́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)