Дры́бін

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Дры́бін
Р. Дры́біна
Д. Дры́біну
В. Дры́бін
Т. Дры́бінам
М. Дры́біне

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Дры́бін м., г.п. Дри́бин

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Дри́бин г.п. Дры́бін, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шапава́л, ‑а, м.

Уст. Майстар, які вырабляе валеннем шэрсці капелюшы і іншыя рэчы. Адсюль, сталіца шапавалаў — Дрыбін, За небасхіл бягуць мае сляды. Гаўрусёў. // Рабочы, які працуе на шапавальнай машыне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)