Дру́жба

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Дру́жба
Р. Дру́жбы
Д. Дру́жбе
В. Дру́жбу
Т. Дру́жбай
Дру́жбаю
М. Дру́жбе

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дру́жба

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. дру́жба
Р. дру́жбы
Д. дру́жбе
В. дру́жбу
Т. дру́жбай
дру́жбаю
М. дру́жбе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ву́зы, -аў (высок.).

Тое, што аб’ядноўвае, звязвае, стварае ўнутраную сувязь, адзінства.

В. братэрства, дружбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пабраці́мства, -а, н.

Старажытны славянскі звычай замацавання мужчынскай дружбы прыраўноўваннем яе да братніх адносін.

П. франтавікоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зало́г, -у, м.

1. Тое, што і заклад.

2. перан. Доказ, гарантыя чаго-н.

З. дружбы.

|| прым. зало́гавы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Залогавае абавязацельства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зало́г​I

1. зало́г, -гу м., закла́д, -ду м.;

2. перен. зало́г, -гу м.;

в зало́г дру́жбы у зало́г дру́жбы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

не́льга, безас., у знач. вык., з інф.

1. Немагчыма, няма магчымасці.

Без дружбы жыць н.

Яе н. пазнаць.

2. Забаронена, не дазваляецца.

Па газонах хадзіць н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

садру́жнасць, -і, ж.

1. Узаемная дружба, сяброўскае яднанне.

С. народаў.

Салдацкая с.

2. Аб’яднанне каго-, чаго-н. на аснове агульных інтарэсаў, поглядаў, дружбы.

С. пісьменнікаў.

С. мастакоў.

3. Дзяржаўнае аб’яднанне.

Садружнасць Незалежных Дзяржаў (СНД).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

куна́цтва, ‑а, н.

Звычай, які звязвае кунакоў абавязкамі ўзаемнай дружбы, дапамогі, гасціннасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цяпло́, -а́, н.

1. Нагрэты стан чаго-н. (пра тэмпературу паветра, памяшкання, прадмета).

На вуліцы адзін градус цяпла.

Ц. рукі.

2. Цёплае надвор’е; цёплая пара года.

3. перан. Сардэчныя, добрыя адносіны.

Іх заўсёды яднала ц. дружбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)