дроби́ть несов.

1. (размельчать) драбі́ць, драбні́ць; крышы́ць;

2. в др. знач. драбі́ць, драбні́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

драбні́ць несов.

1. измельча́ть, мельчи́ть, дроби́ть;

д. друз — измельча́ть (мельчи́ть, дроби́ть) ще́бень;

2. дроби́ть;

д. сі́лы — дроби́ть си́лы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тру́шчыць несов. кроши́ть, лома́ть; дроби́ть, бить;

т. шкло — дроби́ть (бить) стекло́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

драбі́ць несов., прям., перен. дроби́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раскры́шваць несов. кроши́ть; дроби́ть, мельчи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дроблённый

1. драблёны, драбнёны; кры́шаны;

2. драблёны; см. дроби́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мажджэ́рыць несов., разг.

1. дроби́ть, толо́чь;

2. размозжа́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ператру́шчваць несов., разг. (всё, многое) дроби́ть; лома́ть, бить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Драбі́ць ’драбіць’ (БРС, Сл. паўн.-зах.). Рус. дроби́ть, укр. дроби́ти, польск. drobić, чэш. drobiti, балг. дробя́, ст.-слав. дробити. Прасл. *drobiti ’драбіць і да т. п.’ Лічыцца роднасным з гоц. gadraban ’выдоўбваць, высякаць’. Фасмер, 1, 539; Бернекер 1, 226; Трубачоў, Эт. сл., 5, 119. Слаўскі, 1, 166 (услед за Махэкам) непераканаўча звязвае слав. слова з літ. trapùs ’ломкі’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дроби́ться

1. (размельчаться) драбі́цца, драбні́цца; крышы́цца;

2. в др. знач. драбі́цца, драбні́цца;

3. страд. драбі́цца, драбні́цца; крышы́цца; см. дроби́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)