драўля́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. драўля́ны драўля́ная драўля́нае драўля́ныя
Р. драўля́нага драўля́най
драўля́нае		 драўля́нага драўля́ных
Д. драўля́наму драўля́най драўля́наму драўля́ным
В. драўля́ны (неадуш.)
драўля́нага (адуш.)		 драўля́ную драўля́нае драўля́ныя (неадуш.)
драўля́ных (адуш.)
Т. драўля́ным драўля́най
драўля́наю		 драўля́ным драўля́нымі
М. драўля́ным драўля́най драўля́ным драўля́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ка́менна-драўля́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ка́менна-драўля́ны ка́менна-драўля́ная ка́менна-драўля́нае ка́менна-драўля́ныя
Р. ка́менна-драўля́нага ка́менна-драўля́най
ка́менна-драўля́нае		 ка́менна-драўля́нага ка́менна-драўля́ных
Д. ка́менна-драўля́наму ка́менна-драўля́най ка́менна-драўля́наму ка́менна-драўля́ным
В. ка́менна-драўля́ны (неадуш.)
ка́менна-драўля́нага (адуш.)		 ка́менна-драўля́ную ка́менна-драўля́нае ка́менна-драўля́ныя (неадуш.)
ка́менна-драўля́ных (адуш.)
Т. ка́менна-драўля́ным ка́менна-драўля́най
ка́менна-драўля́наю		 ка́менна-драўля́ным ка́менна-драўля́нымі
М. ка́менна-драўля́ным ка́менна-драўля́най ка́менна-драўля́ным ка́менна-драўля́ных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тра́ма, -ы, мн. -ы, трам, ж.

Апорная бэлька, якая падтрымлівае столь (у драўляных будынках).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дахо́ўка, -і, ж.

1. зб. Дахавы матэрыял у выглядзе драўляных або гліняных пласцін.

2. мн. -і, -вак. Асобная такая пласціна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фа́ска¹, -і, ДМ фа́сцы, мн. -і, -сак, ж. (спец.).

Скошаная частка рабра, канта шкла, металічных, драўляных і іншых вырабаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цы́кля, -і, мн. -і, -яў, ж. (спец.).

Стальная пласцінка з вострым кантам, прызначаная для зачысткі драўляных вырабаў, паркету і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цясля́р, цесляра́, мн. цесляры́, цесляро́ў, м.

Рабочы, які займаецца грубай апрацоўкай драўніны, узвядзеннем драўляных будынкаў і пад.

|| прым. цясля́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кля́мар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Сагнутая пад вуглом жалезная скаба для змацавання драўляных частак пабудовы.

Узяць у клямары сцяну.

|| прым. кля́марны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

клешчына́, -ы́, мн. кляшчы́ны і (з ліч. 2, 3, 4) клешчыны́, кляшчы́н, ж.

Адна з дзвюх драўляных частак хамута, якія сцягваюцца пад шыяй каня супоняй.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

краке́т, -а, М -ке́це, м.

Гульня, у якой драўляныя шары ўдарамі драўляных малаткоў праводзяцца праз драцяныя варотцы.

|| прым. краке́тны, -ая, -ае.

Кракетныя шары.

К. малаток.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)