драўля́не

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. драўля́не
Р. драўля́н
Д. драўля́нам
В. драўля́н
Т. драўля́намі
М. драўля́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

драўля́не, -ля́н ист. древля́не

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

драўля́не, ‑лян.

Старажытнае ўсходнеславянскае племя, якое жыло ў 6–10 стст. на Прыпяцкім Палессі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

древля́не мн., ист. драўля́не, -ля́н.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)