Verbum

анлайнавы слоўнік

драпірава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

драпірава́нне ср. драпиро́вка ж., драпирова́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

драпірава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. драпіраваць і драпіравацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

драпірава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; незак., каго-што.

Абіваць, упрыгожваць якой-н. тканінай, размяшчаць што-н. прыгожымі складкамі.

Д. сцены.

|| зак. задрапірава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны.

|| звар. драпірава́цца, -ру́юся, -ру́ешся, -ру́ецца; зак. задрапірава́цца, -ру́юся, -ру́ешся, -ру́ецца; -ру́йся.

|| наз. драпіро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, ж. і драпірава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

драпирова́ние драпірава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

драпиро́вка ж.

1. (действие) драпірава́нне, -ння ср., драпіро́ўка, -кі ж.;

2. в др. знач. драпіро́ўка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)