драздо́вы гл. дрозд.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

драздо́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. драздо́вы драздо́вая драздо́вае драздо́выя
Р. драздо́вага драздо́вай
драздо́вае		 драздо́вага драздо́вых
Д. драздо́ваму драздо́вай драздо́ваму драздо́вым
В. драздо́вы (неадуш.)
драздо́вага (адуш.)		 драздо́вую драздо́вае драздо́выя (неадуш.)
драздо́вых (адуш.)
Т. драздо́вым драздо́вай
драздо́ваю		 драздо́вым драздо́вымі
М. драздо́вым драздо́вай драздо́вым драздо́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

драздо́вы дроздо́вый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

драздо́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да дразда, належыць яму.

2. у знач. наз. драздо́выя, ‑ых. Сямейства птушак атрада вераб’іных, да якога адносяцца дрозд, салавей і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дрозд, дразда́, мн. дразды́, драздо́ў, м.

Лясная пеўчая птушка атрада вераб’іных.

Чорны д.

|| прым. драздо́вы, -ая, -ае.

Драздовае гняздо.

Д. свіст.

Сямейства драздовых (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дроздо́вый драздо́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)