до́сць

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
до́сць - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

досць нареч., прост. доста́точно, дово́льно, вво́лю, вдо́воль;

◊ госць не госць, а валакі́ты д. — погов. гость не гость, а хлопо́т хвата́ет

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Досць ’досыць’ (БРС). Як і до́сыць (гл.), узыходзіць да слав. *do syti (*do sъti). Наўрад ці можна думаць пра запазычанне з польск. dość ’тс’ (< dosyć; гл. Слаўскі, 1, 158–159), хоць такая магчымасць не выключаецца (бел. досць. здаецца, на ўсх.-слав. тэрыторыі ізаляванае, няма ў іншых усх.-слав. мовах, калі не лічыць укр. дыял. до́ста). Агляд роднасных форм гл. у Трубачова, Эт. сл., 5, 86–87.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

валакі́та ж. волоки́та, каните́ль;

◊ папяро́вая в. — бума́жная волоки́та;

госць не госць, а ~ты досць — погов. гость не гость, а хлопо́т хвата́ет

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

госць м. гость;

◊ бясе́дныя го́сці — зва́ные го́сти;

няпро́шаны г. — непро́шеный гость;

г. не г., а валакі́ты досць — погов. гость не гость, а хлопо́т хвата́ет

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

До́сыць ’досыць’ (БРС, Нас., Байк. і Некр.), таксама до́сіць, дос (Касп.). Паводле Кюнэ (Poln., 51), запазычанне, як і ўкр. до́сить, з польск. dosyć ’тс’. Вельмі няпэўна. Хутчэй за ўсё не запазычанне, а роднасныя формы. Гл. у Фасмера, 1, 532: рус. дыял. до́сыть, бел. до́сыць, польск. dosyć, чэш. dost, dosti, славац. dosti < *do syta. Так жа мяркуе (але без бел. форм) Слаўскі, 1, 157. Параўн. досць (гл.). Агляд форм гл. у Трубачова, Эт. сл., 5, 86–87.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

годзе, даволі, досыць, хопіць; досць, до, досі, будзе, квіта, баста, амба, шабаш (разм.) □ стой, пастой, стоп, канец, кончана, усё, кропка, клямка

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)