донести́I сов. дане́сці;
донести́ ве́щи дане́сці рэ́чы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
донести́II сов., в разн. знач. дане́сці;
донести́ о нача́ле бо́я дане́сці аб пача́тку бо́ю;
донести́ нача́льству (на кого-л.) дане́сці нача́льству (на каго-небудзь).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дане́сці I сов. донести́;
д. рэ́чы да ваго́на — донести́ ве́щи до ваго́на;
ве́цер данёс гу́кі му́зыкі — ве́тер донёс зву́ки му́зыки;
д. ідэ́ю тво́ра — донести́ иде́ю произведе́ния
дане́сці II сов., в разн. знач. донести́;
д. нача́льству на каго́-не́будзь — донести́ нача́льству на кого́-л.; д. аб пача́тку бо́ю донести́ о нача́ле бо́я
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
доноси́тьII несов. (к донести́II) дано́сіць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
доноси́тьIII несов. (к донести́I) дано́сіць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
уда́ць (каго) сов., разг. вы́дать; донести́ (на кого)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падказа́ць сов.
1. подсказа́ть;
2. разг. (сделать донос) донести́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
доказа́ть сов.
1. даве́сці, даказа́ць;
2. (донести) разг. даказа́ць, дане́сці;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
даказа́ць сов.
1. (договорить) досказа́ть;
2. доказа́ть;
ён ~за́ў пра́вільнасць сваі́х меркава́нняў — он доказа́л пра́вильность свои́х соображе́ний;
3. прост. (сделать донос) донести́;
д. на каго́-не́будзь — донести́ на кого́-л.;
4. разг. (чаще с отрицанием не) сравни́ться с кем-л.; превзойти́; показа́ть;
мая́ жо́нка такі́я пячэ́ пірагі́, што і канды́тар не дака́жа — моя́ жена́ таки́е печёт пироги́, что и конди́тер не сравни́тся (не превзойдёт);
гэ́та дзяўчы́нка така́я сме́лая, што і хло́пец не дака́жа — э́та де́вочка така́я сме́лая, что с ней и мальчи́шка не сравни́тся;
◊ д. сваё — доказа́ть своё
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кама́нда ж., в разн. знач. кома́нда;
сло́вы ~ды — слова́ кома́нды;
рабі́ць па ~дзе — де́лать по кома́нде;
быць пад ~дай у каго́-не́будзь — быть под кома́ндой у кого́-л.;
сапёрная к. — сапёрная кома́нда;
к. карабля́ — кома́нда корабля́;
пажа́рная к. — пожа́рная кома́нда;
футбо́льная к. — футбо́льная кома́нда;
◊ далажы́ць па ~дзе — доложи́ть (донести́) по кома́нде;
як па ~дзе — как по кома́нде
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)